Ачу-үч өермәсенә
башымны ташладылар,
агу белән сүзләремнең
тамырын ашладылар —
йә тынсын, йә фикереннән
атылсын диеп янау,
түзмәс диеп, ялгышыр дип,
бирешер диеп санап.
Ачу-үч өермәсендә
бер очтым, бер мәтәлдем,
сүземне, канымда юып,
кешечә әйтә алдым.
Теләүчеләре аңлады...
Ә дошманнар?.. Алары
«Сүзендә — кан исе!..» — диеп
ярдылар бугазларын.