Һәм, ниһаять, килеп җитте
кара көз:
агачларның һәммәсе дә
яфраксыз,
үләннәр дә җиргә ятты —
каралды.
Теләсәң нишлә — тынын өрә
кар алды.
Туфрак мәрттә — яши ала
бер дымсыз,
Һәм җилләр дә элеккечә
пырдымсыз.
Шыгырдаша буын, уйлар,
каралты —
дөньяда да, күңелдә дә
кар алды.
Кара уйлар көтеп ята
аклыкны.
Кара уйлар көтеп яши
пакьлекне...
Соры күктә сәер болыт
яралды...
Җилкенеп куйды җан-җиһан!
Кар алды.