Ап-ак кашкарый
кояшка карый.
Аңарга рәхмәт укый
гөлнең күзләре.
Гөл җанын аңлыйм:
кояшны данлый —
җырга әйләнеп китә
чәчәк сүзләре.
Ап-ак ромашка
карый кояшка...
Ул да кояштан ала
назлы яктылык.
Ромашка гынам!
Сиңа кагылсам,
йөрәгемдә җыр туа
ак дулкын булып.
Ап-ак гөлләрдән
ал гыйбрәт-ярдәм —
алар кояштан ала
гүзәллек көче.
Җыр булып гөрлик,
җил булып биик,
санап биргән гомерне
матурлар өчен!