Ишегеңә синең кагылдым...
Бәсле иде аның тоткасы.
Шакыдым да, көтәм... Йөрәгем
туктый икән, әйдә, туктасын.
һәм ачылды авыр ишегең,
ыңгырашып куйды, сызланып.
— Кайда йөрисең син югалып -
бетә яздым инде бозланып...
Язмыш аты шулай йөретә —
югалырга исәп юк та соң...
Ыңгырашмас бүтән, сызланмас,
уттай кызар ишек тупсасы...