Тарих буйлап яланаяк атлыйм...
Машинада чапкан чак булды...
Аягымны туфрактан аерып,
мин беразга, ахры, отылдым —
камыл тишә нечкәргән табанны;
чыпчык тизәгендә таелам;
әллә ничек шунда — керә алмыйм
шәһри гомеремнең җаена...
Җәяүледән эзләр жирдә кала,
аскылары кала, өскесе!
Мин өзгәнмен, ахры, аһ, өзгәнмен
аяк эзләремнең дисбесен...
Төймә-төймә кала җирдә эзләр —
тарих буйлап җәяү барамын
дисбе тезеп, чөнки өзек дисбе
рухны тазартырга ярамый.